فرآیند ابتکار در ایالات متحده چیست

ابتکار در سیاست به اصلاح کنندگان دوره پیشرو بازمی گردد که ابتکار را همراه با رفراندوم و فراخوان، راهی برای انتقال قدرت از سیاست مدارن به مردم می دانستند. ابتکار در نیمی از ایالت ها و صدها شهر وجود دارد، به ویژه در نیمه غربی ایالات متحده. بر مبنای عریضه های امضا شده توسط تعداد مشخصی از رای دهندگان، یک طرح سیاسی به قرعه گذاشته می شود. اگر توسط اکثریت رای دهندگان تصویب شد، بدون هیچ اقدامی از سوی قانون گذار ایالتی یا شورای شهر تبدیل به قانون می شود.  در ایالات متحده امریکا ، سال  1998، رای دهندگان ، سی و شش مورد از شصت و یک ابتکار را در چندین ایالت، در قرعه تصویب کردند. ابتکارهای موفق شامل «پایان کار تصدیق آمیز، افزایش حداقل دستمزد، ممانعت از بیلبورد، جرم زدایی از بخش وسیعی از داروها، و ارائه هزاران جواز برای کسب نسخه های ماری جوانا، کمپین محدود مشارکت ها و مخارج، توسعه قمار کازینو، ممانعت بسیاری از فرم های شکار، ممانعت از بعضی سقط جنین ها، و اجازه به کودکان مورد قیومت، برای استفاده از نام والدین بیولوژیکی شان می باشد. دو ایالت در 2012 استفاده از ماری جوانا را قانونی کردند. ابتکار ابزاری شد تا بسیاری از مباحث مورد نزاع اقتصادی و سیاسی، در معرض قرعه قرار گیرند.

در واقعیت، فرایند ابتکار اغلب تصویر شهروندان فعال و مطلع را نشان می دهد که مسئولیت سیاست گذاری را بر عهده می گیرند. در بسیاری از نمونه ها، این فرایند تحت غلبه گروه های قدرتمند منفعتی است. آنها سازمان های حرفه ای را استخدام می کنند تا امضاهای مورد نیاز را جلب کنند و کمپین هایی با دستمزد بالا برای پیشنهادها یا علیه آنها شکل می دهند. مثلا قبایل ایندین در کالیفرنیا 66 میلیون دلار در حمایت از ابتکاری برای توسعه قمار کازینو هزینه کردند. گروه های منفعت برای قمار نوادا، که این مسئله را برای تجارت خود تعیین کننده می دیدند، 25 میلیون دلار هزینه کردند. ابتکار گرچه تحت غلبه گروه های منفعت پولدار باشد یا منعکس کننده اقدامات همگانی، فرایندی سیاسی تولید می کند که بسیار متفاوت از موارد مطرح شده در این کتاب است.

بیشتر افراد، گرچه به دلیل سکون باشد یا بی تفاوتی، این فرصت ها را برای مشارکت مستقیم در شکل گیری سیاست همگانی استفاده نمی کنند. به علاوه، بسیاری از افراد رای نمی دهند، در فعالیت های حزب سیاسی وارد نمی شوند، به گروه های فشار نمی پیوندند، یا در غیر این صورت توجه زیادی به سیاست نشان می دهند. تحقیقات به ما می گوید رای دهندگان اغلب تاثیر کمی از مباحث سیاسی در هنگام رای دادن به کاندیدا می گیرند. با توجه به سکون و بی تفاوتی، همچنان گفته نمی شود که شهروندان تاثیری بر سیاست ندارند، به جز شرایطی که در بندهای قبلی بحث شد. بعضی از احتمال های دیگر برای تاثیر شهروندان در اینجا مرور میشوند.