مهیّا سازی اجماع نخبگان شریف در پرتو نظارت فعال عامه مردم
مهیّا سازی اجماع نخبگان شریف
در پرتو نظارت فعال عامه مردم
✍️دکتر علی اصغر پورعزت
می‌توان نخبگان را بر حسب عملکرد تاریخی به دسته‌های گوناگون تقسیم کرد:
نخبگان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اداری، نخبگان سالم و فاسد، نخبگان مردمی و حزبی، نخبگان روشنفکر و مرتجع و نظایر آن.
واضح است که این دسته‌بندی‌ها را می‌توان بر حسب سلیقه افزایش داد.
اگر بخواهیم مصلحان دلسوز جامعه را با عنوانی فراگیر خطاب کنیم، شاید استفاده از اصطلاح «نخبگان شریف» برازنده باشد.
سؤال پژوهش ما این است
: چه کنیم که خط‌مشی ما، حاصل اجماع نخبگان شریف باشد؟
این سؤال شاید بازگویی سؤال دیگری است، دال بر اینکه: چه کنیم اداره ما شایسته‌سالار باشد؟
بعد از تیلوریسم، به اقتضاء دریافته‌ایم که «یک بهترین راه برای همه زمان‌ها و همه مکان‌ها وجود ندارد»!
پس «یک خط‌مشی خوب جهان شمول نیز وجود ندارد»! ضمن اینکه خوبی خط‌مشی‌ها، از دیدگاه‌ها و منظرهای گوناگون، به‌گونه‌های متفاوتی تفسیر می‌شود.
سؤال ما این است:
چه کنیم که خط‌مشی عمومی در هر زمان، حاصل اجماع نخبگان شریف باشد؟
بر دانش‌پژوهان اداره و حکمرانی است که ظرفیت‌های گوناگون ساختاری و رفتاری مناسب را برای شناسایی راه‌ها و روش‌ها و رویه‌ها و فراگردهای نیل به اجماع نخبگان شریف درباره خط‌مشی خوب، رصد کنند و راهی را بیابند که حتی‌المقدور، دست گروه‌های نفوذ فاسد یا بی‌تفاوت، از عرصه خط‌مشی کوتاه شود.
شاید یک راه نیل به این هدف مقدس، تمهید شرایط «نظارت مستمر عامه بر خط‌مشی‌گذار» باشد؛ ضمن اینکه نباید از نقش دانشمندان در «توسعه نظریه سالم» و «ابداع روش‌های معتبر عمل و اقدام در عرصه عمومی» غفلت کرد!
فقط در این صورت (شرافتمندانه شدن سیر توسعه نظر و عمل در مدیریت دولتی) ، می‌توان ادعا کرد که مدیریت دولتی اعتبار می‌یابد و خط‌مشی‌گذاری به منزلتی والا می‌رسد و دانش حاصله، بر تارک علوم بشری، می‌درخشد.
و درود بر هر آنکه پذیرای هدایت است.
