در نظام جمهوری اسلامی ایران، مردم‌سالاری یا دموکراسی از ارکان نظام سیاسی است که در قانون اساسی کشور نیز ذکرشده است.
دموکراسی یعنی حکومت مردم بر مردم و افرادی از میان مردم، بارأی و انتخاب به نمایندگی از طرف آنان، حکومت کنند و این در مقابل حکومت‌های دیکتاتوری و الیگارشی است که یک‌تن با عده‌ای اندک بدون دخالت رأی مردم، بر آنان حکومت میکنند. اهمیت دموکراسی در نوع حکومت مردم بر مردم است که عموم شهروندان با لحاظ قانون از حقوق مساوی در جامعه برخوردار می‌شوند، منظور از قانون آن است که، شهروندان از طریق کسب حقوق فردی در جامعه، داوطلبانه به مراوده‌های اجتماعی که قانون و نظام حقوقی از آن منتج شود، تن دردهند.
در دموکراسی‌های موجود، انسان دارای شخصیت و هویت دوجانبه فردی و اجتماعی‌ای میشود که در حکومت‌ها و مناسبات استبدادی نظیر نظام‌های توده‌وار شاه رعیت، شاهد بودیم، شخصیت و سرنوشت زندگی از سوی خدایگان آسمان و زمین شکل می‌گیرد، ازاین‌رو فردیت او در اجتماع به تحلیل می‌رود و هر دو جنبه هویت فردی و اجتماعی‌اش در نیروی ویژه درون اجتماع ذوب میگردد. (روزنامه رسالت، 1388) .
دمکراسی دارای اصول و قوانینی است از اصول دموکراسی می‌توان به: 1) اصل حاکمیت مردم 2) برابری سیاسی 3) آزادی سیاسی 4) نظارت همگانی و 5) اصالت قانون اشاره کرد.
نظام جمهوری اسلامی ایران در سال 1357 با انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) شیوه‌ای جدید از نظام‌های مردم‌سالار را به منصه ظهور گذاشت که مردم‌سالاری از نوع دینی بود.
