سوسیالیسم
سوسیالیسم یا جامعه باوری، در واژهنامۀ آکسفورد، چنین تعریفشده است "سوسیالیسم تئوری یا سیاستی است که هدف آن مالکیت یا نظارت جامعه بر وسایل تولید- سرمایه، زمین، اموال و جز آنها- بهطورکلی و ادارۀ آنها به سود همگان است". (آشوری،1383: 204-210). واژه سوسیالیست اولین بار در سال 1827، در مجله تعاون به کار رفت. این مجله واژه سوسیالیست را در مورد پیروان رابرت اوئن[1] (1771–1858) به کاربرد و هواداران او را کمونیستها و سوسیالیستها نامید (راسل، 1375: 207- 178).
سوسیالیسم از آغاز پیدایش خود صورتها و عنوانهای بسیاری به خود گرفته و ذیل نظریههای گوناگونی ارائهشده است. مهمترین عنصر مشترک میان این نظریهها، تأکید بربرتری جامعه و سود همگانی نسبت به فرد و سود فردی است. از جهت تاریخی، سوسیالیسم طغیانی بر ضد فردباوری و لیبرالیسم اقتصادی عصر جدید است. سوسیالیسم نفی این نظریه است که پیگیری نفع فردی، چنانکه هواداران سرمایهداری ادعا میکنند، خودبهخود به نفع اجتماعی میانجامد. در عوض طرفداران این مکتب ادعا میکنند دخالت اکثریت و دولت (در مقام نمایندۀ اکثریت) میتواند نفع عمومی را از دستبرد افراد در امان نگه دارد. (آشوری،1383: 204-210)